علیرضا

خدانگهدارتون دوستان گلم

یڪ موۍ تـو از هزار گیسوو خوشتر یڪ درد تـو از هزار داروو خوشتر رخسار تـو از هزار گل خوش باش محراب تـو از هزار ابرو خوشتر

مــن به رفتار عشق مشکوکــم مضـــربی از نیاز در نــاز است در نگـــاهش دو شاهِ تـــاتاری پشتِ پلکش هزار سرباز است...

مرحمےگربردلم باشے طبیبت میشوم چون بخواهےیانخواهے دلفریبت میشوم درگلستان وجودت مینشینم روزوشب همچوپروانه اسیرعطر سیبت میشوم مهرتوافتاده بردل عاشق رویت شدم عاشقےدلخسته وبےشک حبیبت میشوم

با نگاه سرکشت، آسان شکارم می‌کنی دل، به آتش می‌کشی و ؛ بی‌قرارم می‌کنی باده‌ی جام لبت، میخانه را ویران کند با سکوت بوسه‌ات، مست و خمارم می‌کنی

تو مالڪ صداے تپیدن قلبمے