قبله گاه مشتاقان
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
دل چو خالی شد از خیال خودی
حرم خاص کبریا باشد
می رسد هر نفَس نسیم وصال
خُنک آن دل، که آشنا باشد
ای رخت قبله گاه مشتاقان
کس مباد از درت جدا باشد
جلوه کن در لباس یکتایی
تا من و ما، تمام لا باشد
هر که فانی شود ز خویش «حزین»
«مَن رَءانی فَقَد رَءا» باشد