.


گُل فرستادی مرا، ای خوش‌تر از گُل روی تو

گُل نباشد در لطافت، چون بهشتی خویِ تو



جز دلی رنجور و غیر از نیمه‌جانی دردمند

من چه دارم تا به جای گُل فرستم سوی تو؟