سالهاست گُم شده ام
ای اهالی زمین
پی خود می گردم
پی تنهاییِ خود
رفته ام تا به ته کوچه ی باران که در آن، چتر نوازش باز است
رفته ام تا سر گلدسته ی کوهی که آن