بیاموزم تو را گر کار بندی
که بی گریه زمانی خوش بخندی
چو خندان گردی از فرخنده‌فالی
بخندان تنگدستی را به مالی
نبینی آفتاب آسمان را؟
کز آن خندد که خنداند جهان را