دشت،
گریان است
و هرچه اراده کنی
کلام،
از تعلق امکان خارج است
گریز،
میسر نیست
و تعب،
توان انکارش نیست..
کاش باران
با خود، می برد مرا
که اشک
اینجا،
نمی رسد به اجابت آسمان..
گریان است
و هرچه اراده کنی
کلام،
از تعلق امکان خارج است
گریز،
میسر نیست
و تعب،
توان انکارش نیست..
کاش باران
با خود، می برد مرا
که اشک
اینجا،
نمی رسد به اجابت آسمان..
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
