عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست
کِی به مسجد سِزَد آن شمع که در خانه رواست ؟!

به وفایی که نداری ، قسم ای ماه جبین !
هر جفایی که کنی ، بر دل ما عین وفاست

سر زلف تو ز چین ، مشک‌تر آورده به شهر
از خُتَن مشک نخواهید حریفان ! که خطاست

روزی آیم به سر کوی تو و جان بدهم
تا بگویند که این ، کشته‌ی آن ماه لقاست

زود باشد که سراغ من تهمت زده را
از همه شهر بگیری و ندانند کجاست

اگرت یار جفا کرد و ملامت "راهب" !
غم مخور ، دادرسِ عاشقِ مظلوم ، خداست

ملک_الشعرای_بهار