چرا فقط انسان‌ها می‌توانند محاسبات پیچیده ریاضی را انجام دهند؟


توانایی شمارش به انسان‌های اولیه کمک کرد تا تجارت کنند، غذاها را تقسیم نمایند و تمدن‌های نوپای خود را سازماندهی کنند. در واقع توانایی شمارش این امکان را به ما داد تا بتوانیم پایه و اساس زندگی را به شکلی که امروز می‌شناسیم بنا بگذاریم.
اما حساسیت به اعداد و فهم آن‌ها مختصِ انسان‌ها نیست. تحقیقات بسیاری نشان داده است که ماهی‌های گوپی، زنبورهای عسل، کفتارهای خالدار و سگ‌ها محرک‌های عددی را درک می‌کنند و آن‌ها را مبنای عمل خود قرار می‌دهند. بنابراین واکنش در برابر اعداد یک ویژگی فرگشت یافته است که در بین ما و برخی از حیوانات به شکلی مشترک دیده می‌شود.
در واقع انسان‌ها و حیوانات توانایی‌های شمارشی قابل‌ توجهی دارند که به آن‌ها کمک می‌کند تا تصمیمات هوشمندانه‌ای در مورد محل تغذیه و مکان پناهگاه بگیرند. اما هنگامی که زبان وارد صحنه می‌شود، انسان‌ها در مقایسه با حیوانات دیگر به شکل قابل توجهی عملکرد بهتری دارند و نشان می‌دهند که لغات و ارقام چگونه موجب پایه‌گذاری دنیای پیشرفته ریاضی ما شده‌ است.
وقتی به شمارش فکر می‌کنیم به واقع در حال فکر کردن به «یک، دو، سه» هستیم؛ البته این مورد متکی بر زبان عددی است که انسان‌های کم سن و سال و حیوانات فاقد آن هستند. آن‌ها در عوض از دو سیستم عددی متمایز استفاده می‌کنند.