در قیامت عابدی را دوزخش انداختند
هرچه فریادش جوابش را نمی پرداختند
داد می زد خوانده ام هفتاد سال هرشب نماز
پس چه شد اینک ثواب آن همه راز و نیاز
یک ندا آمد چرا تهمت زدی همسایه ات
تا شود این گونه حالت این جهنم خانه ات
گفت من در طول عمرم گر زدم یک تهمتی
ظلم باشد زان بسوزم، ای خدا کن رحمتی
آن ندا گفتا همآنکس که زدی تهمت براو
جملگی هفتاد سال جمع کرده بودش ابرو