بیشتر بیماران روح و حتی جسم،
مرضشان ناشی از احساس تنهایی و دوری از مردم و بی‌هدفی و مخصوصا ناشی از فکر غلط بی‌مقدار بودنِ زندگی است.
اگر اینان کمر همت به خدمات اجتماعی بربندند و از خویشتن به درآیند… بی‌شک بیماریهای روحی و جسمیشان نیز علاج خواهد شد!