تهی شود به لبم نارسیده رطلِ گران
ز بس که ریشه دوانده است رعشه در دستم
جدا چو دستِ سبو از سرم نمی‌گردد
ز بس به فکرِ تو مانده است زیرِ سر دستم
ز بس که ریشه دوانده است رعشه در دستم
جدا چو دستِ سبو از سرم نمی‌گردد
ز بس به فکرِ تو مانده است زیرِ سر دستم
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
