همه ی شخصیت های بزرگ جهان از نو به شکلی ظاهر می شوند؛
بار اول به صورتِ تراژدی ، و بار دوم به صورتِ کمدی .
” انسان ها خود سازندگان تاریخ خویشند، ولی نه طبق دلخواه خود و در اوضاع و احوالی که خود انتخاب کرده اند، بلکه در اوضاع و احوال موجودی که از گذشته به ارث رسیده است و مستقیما با آن روبرو هستند . شعائر و سنن نسل های مرده چون کوهی بر مغز زندگان فشار میآورند …”