به خنده، روان جَست ز بامِ خیال
که زنده، دوان رفت به کامِ خیال
همه غصه گر از دلت افکنی
بلند شو به شادی که گُل بر کنی
دلت چون به آغوشِ خنده پراست
که زنده، دوان رفت به کامِ خیال
همه غصه گر از دلت افکنی
بلند شو به شادی که گُل بر کنی
دلت چون به آغوشِ خنده پراست
पसंद करना
टिप्पणी
शेयर करना
