اگر سهویست آن را در پذیرند بزرگان خرده بر خردان نگیرند ای مطرب عشق ساز بنواز گو چنگ بنال و نی فغان کن ای دوست ز اشتیاق مردیم روزی گذری به عاشقان کن ای مونس خاطر غریبان رحمی به غریب ناتوان کن ای باد به پیش یار دلبند رمزی ز نیاز من بیان کن گو بهر ثواب آن جهانی آخر نظری بدین جهان کن