جدا از رویت ای ماه دل افروز…نه روز از شب شناسم نه شب از روز
وصالت گر مرا گردد میسر…همه روزم شود چون عید نوروز
بی تو سر در بیابانم شب و روز…سرشک از دیده بارانم شب و روز
نه تب دارم نه جاییم میکند درد…همین دانم که نالانم شب و روز
خداوندا بفریاد دلم رس…تو یار بیکسان، من مانده بی کس
همه گویند طاهر کس نداره…خودم یار خودم، نه حاجت بر ناکس و کس
گلی که خود بدادم پیچ و تابش…به اشک دیدگانم دادم آبش
در این گلشن ماجرا اینگون روا گشت…گل از من، دیگری گیرد گلابش!
دلی دارم چو من دیوانه و دنگ…زده آیینهٔ عشق بر سنگ
از این دیوانگی روزی برآیم…که در دامان دلبر برزنم چنگ
وصالت گر مرا گردد میسر…همه روزم شود چون عید نوروز
بی تو سر در بیابانم شب و روز…سرشک از دیده بارانم شب و روز
نه تب دارم نه جاییم میکند درد…همین دانم که نالانم شب و روز
خداوندا بفریاد دلم رس…تو یار بیکسان، من مانده بی کس
همه گویند طاهر کس نداره…خودم یار خودم، نه حاجت بر ناکس و کس
گلی که خود بدادم پیچ و تابش…به اشک دیدگانم دادم آبش
در این گلشن ماجرا اینگون روا گشت…گل از من، دیگری گیرد گلابش!
دلی دارم چو من دیوانه و دنگ…زده آیینهٔ عشق بر سنگ
از این دیوانگی روزی برآیم…که در دامان دلبر برزنم چنگ
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
