دو چشمِ منتظر به این غروب های بی خبر
در انتظارِ بارِشم، ز ابرهای بی ثمر
نشانه های دیدنت چو پرتوهای نورِ کم
دُعای روز و شب چه شد؟ امیدهای بی اثر