ای بادهای ناگهان آرید بوی یار را
تا ناگهان چون رَستخیز، خیزد روان من ز جا
چون پیچِ زلفِ کهکشان، در چرخشی پوچم روان
کو تا که یابم یک نشان، زآن مرکزنوروجلا