غریب مُردم و از من نکرد یاد کسی
به بی‌کسیّ و غریبی چو من مباد کسی

خوشم به غربت از اندوهِ بی‌کسی مردن
که نه غمین شود از مردنم، نه شاد کسی

چو باد بوی تو آورد، جان برافشاندم
چو من نداد به بوی تو جان به یاد کسی...