چو فکرت کنم عمر کوتاه رفت
گهی در ره و گاه بی راه رفت

جوانی سراسر به غفلت گذشت
و پیری در این حسرت و آه رفت

چه شب‌ها که با یاد رفیقان گذشت
چه اندوهم از هجر آن یار رفت

دمی سرکشی، گاه با سوگ و غم
همه عمر با گاه و بی گاه رفت

همه مکنتم جز غمی بیش نیست
جوانی سیه، عشق در چاه رفت