هرچه داریم پر از فلسفه‌ی فاصله‌هاست
ما دروغیم که سر رفته از آن واژه‌ی راست

هر چه ابر آمد و در دامنه‌ی کوه گریست
باز هم سنگ‌تر از سنگ، دل کوه به جاست

قسمت این بوده که در اورشلیم یک دیوار
در خودش کشف کند هر چه که در کعبه به پاست

مثل من که پس از این فاصله‌ها می‌دانم
هر که با عشق در آمیخته باشد، تنهاست

زندگی، سخت‌تر از مردن در آینه‌ها
مرگ، زیباتر از این بودن بیهوده‌ی ماست

می‌رسد نوبت بودن، وَ خدا می‌داند
هر چه داریم پر از فلسفه‌ی فاصله‌هاست