ﺁﺩﻣﻴﺰﺍﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻕ ﻛﻨﺪ
ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫی ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻱ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﻫﻖ ﻫﻖ ﻛﻨﺪ

ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻠﻮﺕ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ بیﻛﺲ ﺑﻮﺩﻧﺶ
هی ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻟﻖ ﻛﻨﺪ

ﻣﻦ ﺷﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻛﻪ ﺣﻴﻒ
ﺩﺭ ﭘﻲ ﺍﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻜﺮﺭ ﻣﻐﺮﺏ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻛﻨﺪ

ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺖ ﺩﻟﺒﺮﻱ ﻛﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ
ﺟﺮﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﻣﻨﻄﻖ ﻛﻨﺪ

ﺣﺪ ﺑﻲ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻦ ﺑﺮﻭ
ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﻛﻨﺪ

ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻨﺞ ﺩﻧﺠﻲ ﺭﺍ ﺷﺒﻲ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢ
ﺁﺩﻣﻴﺰﺍﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻕ ‍ﻛﻨد

اقبالی