یک "سلام فلانیِ"ساده،
یک "خوبی!؟چه خبر!" کوتاه
روی حروف بی جانِ کیبورد
که تهش منتهی شود به یک "خدانگهدار" صمیمی ،کافیست تا ته دل آدمی گرمِ گرم گرم شود.
همان چند واژه کافیست تا لبخندی از بن جان،روی لبهای ادمی پدید آید.
همان صفحه ی چت بی جان می تواند
روز آدمی را بسازد.
تنها اگر پشت صفحه ی چند اینچی
یک"دوست" نشسته باشد.