غم زمانه خورم یا فراق یار ڪشم
به طاقتی ڪه ندارم ڪدام بار ڪشم

نه قوتی ڪه توانم ڪناره جستن از او
نه قدرتی ڪه به شوخیش در ڪنار ڪشم

نه دست صبر ڪه در آستین عقل برم
نه پای عقل ڪه در دامن قرار ڪشم