.
دارم حڪایتے عجب و مختصر ز دل
دلبر به دل درون و ندارد خبر ز دل!

من بی‌نصیب از دل و دل در فغان ز من
دل بی‌شڪیب از من و من خون‌جگر ز دل

دل را به دل ره است اگر، پس چرا نڪرد
-آهِ سحرگهم به دل او اثر ز دل؟

مردم حذر ڪنند ز آسیبِ غیر و من
غافل چنان ز خود، ڪه نڪردم حذر ز دل!

بر دل اگرچه ڪرد نظربازی‌ام ستم
بر جان رسید صد خطرم بیشتر ز دل

صبحِ امید خواهم و روز وصال تو
شامِ فراق دارم و آهِ سحر ز دل

تا صبح عارضش نگرد جلوه‌گر «تراب»
بر جان خویش، شمع‌صفت زد شرر ز دل...

تراب_ڪاشانی