چه زیبا گفت #مولانا 🌸🍃

عشق را بیمعرفت معنا مکن
زر نداری مشت خود را وا مکن

گر نداری دانش ترکیب رنگ
بین گل ها زشت یا زیبا مکن

خوب دیدن شرط انسان بودن است
عیب را در این و آن پیدا مکن

دل شود روشن زشمع اعتراف
با کس ار بد کرده‌ای حاشا مکن

ای که از لرزیدن دل آگهی
هیچ کس را هیچ جا رسوا مکن

زر بدست طفل دادن ابلهیست
اشک را نذر غم دنیا مکن

پیرو خورشید یا آئینه باش
هرچه عریان دیده‌ای افشا مکن ‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌

در نهانخانه عشرت صنمي خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

عاشق و رندم و ميخواره به آواز بلند
وين همه منصب از آن حور پريوش دارم

گر تو زين دست مرا بي سر و سامان داري
من به آه سحرت زلف مشوش دارم

گر چنين چهره گشايد خط زنگاري دوست
من رخ زرد به خونابه منقش دارم

گر به کاشانه رندان قدمي خواهي زد
نقل شعر شکرين و مي بي غش دارم

ناوک غمزه بيار و رسن زلف که من
جنگ ها با دل مجروح بلاکش دارم

حافظا چون غم و شادي جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم

بیاید
دست دلمان را بگیریم
و ببریم جای که هیچ دغدغه ای نباشد
نفس راحتی بکشیم
حال دلمان کمی عوض شود...
جایی برویم که خبری از
انتظار نباشد
عاشقی، سرگردانی نباشد
کسی نرفته باشد ...
خودمان باشیم
و یک هوای لطیف، یک دل آرام.

#دلم_داشتنت_را_میخواهد
از همان هایی ڪہ همیشہ باشی
از همان داشتن هاے معمولی
از همان ڪَاهی لجبازے‌هاے مغرورانہ‌ات غُـر زدن هاے ڪم صبرانہ و بی حوصلہ‌ڪَی هاے ڪَاه و بی ڪَاهت
دلم داشتنت را هوس ڪرده است
هوس ڪرده ام باشی و ڪنارت باشم
ڪنارت باشم چون تمام زندڪَی ام
در تـــو خلاصہ میشود ...
اصلا میدانی چـیست؟
دلم داشتنت را بهانہ میڪَیرد ..!!

🌺🍃
زندگی برای زنده هاست
مرگ برای مردگان است
بگذار زندگی مانند موسیقی باشد
و مرگ یک نت ناگفته . . .!

ندارى خال لب اما، به چشم من كه زيبايي
فداي ناز لبخندت، تو در من خوب دنيايي

دل از من برده اي، ديگر به طنازى نيازى نيست
به گيسوي تو دل بستم، چقد زيباست شيدايي

تو شايد قطره اي باشي ميان اين همه مردم
ولیکن در خيال من، تو آبي تر ز دريايي

از اين حسي كه من دارم غم حال تو هم پيداست
اگر مجنون اين عشقم، تو هم لیلای ليلايي

به پاس عاشقي عمرى، به پای تو نشستم من
زليخايي و در آخر به يوسف خوب مي آيی

هواي عاشقي يعني بيا دلتنگ هم باشيم
كمي بي تابي و گريه، كمي احساس تنهايي

آیا شده در خلوت خود شعر بخوانی؟
قلبی بتپد بر تو و آن را تو ندانی؟
هرگز شده آیا به کسی عشق بورزی؟
ازشدت عشقش بشوی مست وروانی؟
آیا شده اسمی بشود مرهم دردت؟
نامش ببری درد و غم از دل بِرَهانی؟
پیش آمده حرفی به دلت داشته باشی؟
خواهی به زبان آوری اما نتوانی؟
اینها همه پیش آمده بر قلب من اما
برخیزو بجنب ای هوس وشورجوانی
ای کاش بفهمی که دگر تاب ندارم
تا جان به تنم مانده خودت را برسانی

از دست دادن یه سری آدما
باعث میشه بهتر ببینیم
اینو بفهمید که بعضیا تو زندگیتون
فقط یه مانع دید برای نگاه کردن به خیلی از قشنگیا هستن!

عاشق شدن یعنی همین مجبور بودن ها!
بی دام و بی دانه دچارِ تور بودن ها!

این روزها با گریه همزادم بدونِ شرم...
ربطی ندارد عشق با مغرور بودن ها!‌

از آسمانم رفته‌ای ای ماه! بیهوده ست...
بعد از تو دنبالِ امید و نور بودن ها!

یعقوب می‌داند که وقتی یوسفت رفته...
دیگر شرف دارد به دیدن کور بودن ها!

بعد از تو، بی تو، زنده ماندن‌های من یعنی...
عمری به اسم زندگی در گور بودن ها!

تو نیستی و می‌کشد من را شبی آخر...
این دور بودن، دور بودن، دور بودن ها!

تو كيستي كه پراكنده در هواي مني
تنيده اي به وجودم ولي سواي مني

كجاي زمزمه هايم،كجاي حادثه اي؟
كجا بجويمت اي جان،كه ناكجاي مني

گره زدي به نگاهت كلاف چشم مرا
به اين گره زدنت هم گره گشاي مني

درين هجوم سياهي كه ماه پيدا نيست
چه باكم از بيراهه؟كه روشناي مني

كسي شبيه تو درمن،مرا به دريا برد
رسيده ام به يقين:اين كه ناخداي مني

سوال كرده ام عمري:چرا...چرا...واينك
تويي كه پاسخ صدها چرا چراي مني

ولي سوال بدون جواب مانده ي من:
تو اي غريبه كه هستي كه آشناي مني..✌️❤️