بنام دو گل بهشت یکی عشـق
ودیگری سرنوشت
به قلم گفتم بنویس
هرچه دلش خواست
نوشت:ما را خاک
پای دوست و دوست
را تاج سرما نوشت
این گل زیبا تقدیم دوستان

صدایت را که میبوسم دلم آرام میگیرد
تو گویی حضرت خضر از خدا پیغام میگیرد

اگر روزی صدایت را نبویم سخت بیمارم
بدینسان عاشق از معشوقه خود کام میگیرد

در رگ نازک شب ، یاد تو جریان دارد
دل من با تپش خاطره ها جان دارد

به گل نام تو سوگند ! که روییدن عشق
با طلوع نگه سبز تو امکان دارد

کوچه با آمدنت ، غرق صفا خواهد شد
دل به اعجاز قدم های تو ایمان دارد

رعد و برق نگهت ، کاش به دادم برسد
نبض سوزان کویرم ، تب باران دارد

هیچکس بر سر این سفره ، نمک گیر نشد
خوان رنگین دلم ، حسرت مهمان دارد

همه شب من دل خود میخورم از تنهایی
تا خیال تو انیس شب تنهایی کیست

ک نفس با ما نشستی خانه بوی گل گرفت
خانه ات آباد کاین ویرانه بوی گل گرفت

از پریشان گویی ام دیدی پریشان خاطرم
زلف خود را شانه کردی شانه بوی گل گرفت

پرتو رنگ رخت با آن گل افشانی که داشت
در زیارتگاه دل پروانه بوی گل گرفت

لعل گلرنگ تو را تا ساغر و مِی بوسه زد
ساقی اندیشه ام , پیمانه بوی گل گرفت

عشق بارید و جنون گل کرد و افسون خیمه زد
تا به صحرای جنون افسانه بوی گل گرفت

از شمیم شعر شورانگیز آتش، عاشقان
ساقی و ساغر، مِی و میخانه بوی گل گرفت

‌
دل عشاق روا نیست که دلبر شکند
گوهری کس نشنیده است که گوهر شکند

بر نمی‌دارم از این در سر خویش ای دربان
صد ره از سنگ جفای تو گرم سر شکند

"مے نویسم براے تو"

براے تو ڪہ بودنت را
نہ چشمانم میبیند،

نہ گوش هایم مےشنود،
نہ دستانم لمس می ڪند.

تنها،صادقانه با دلم
احساست می ڪنم.

چه باحال ترجمه رو "در مورد شما نظر داد صدا " وای چه باحال ترجمه کردم البته تقصیر گوگل دیگه

اگر عالم بود خندان مرا بی‌تو بود زندان

بس است آخر بکن رحمی بر این محروم زندانی

اگر با جمله خویشانم چو تو دوری پریشانم

مبادا ای خدا کس را بدین غایت پریشانی

عشرتی گر هست
دلها را به هم جوشیدن است

کی شود یک دانه ی انگور
را تنها شراب !!