تهی شود به لبم نارسیده رطلِ گران
ز بس که ریشه دوانده است رعشه در دستم
جدا چو دستِ سبو از سرم نمیگردد
ز بس به فکرِ تو مانده است زیرِ سر دستم
ز بس که ریشه دوانده است رعشه در دستم
جدا چو دستِ سبو از سرم نمیگردد
ز بس به فکرِ تو مانده است زیرِ سر دستم
লাইক
মন্তব্য করুন
শেয়ার করুন
