بـا ناامــیـــدی قـــهــــــوه ام را تــلـــخ مینوشم
یـعــنـــی بــــرای مــانــدنــت دیـگـــر نمیکوشم

شوقی ندارم در دل و در باورم هـم نیست
چیـزی بـه جز سنگینی عشق تو بر دوشم

رودم ولــی در مـن تـمـنـای رسـیـدن نیست
دل كنـدم و دریـای چشمت شد فراموشم

رویــای وصــــل ســاحـــل تـــو از ســــرم افتاد
دیگــر نمی پیچـد صـــدای مــــوج در گوشم

پـشـت ســـرم دنــبــالـه ای جـــز غــــم نمیبینم
تا جاری ام، از چشمه ای جز غم نمیجوشم

جـای تـو باید با خودم خلوت کنم هر شب
وقـتی خ‍ـودم را تـنـگ میگیرم در آغوشم