همه ی ما آدما تو زندگیمون
یک "هیچ" داریم...
"هیچی" که از همه پنهونش میکنیم ؛
بخصوص تو اون موقع هایی که
تویِ جمع نشستیم و تنهایِ تنها
به نظر میرسیم ،
یهو یادش میفتیم و بغض میکنیم ...
میپرسن "چیزی شده؟ "
یه لبخند مصنوعی تحویلشون
میدیم و میگیم : "هیچی "؛
مجبوریم هرجوری شده بغضمونو
قورت بدیم و نمایش آدم های
خوشحالو بازی کنیم ..