حرف ها دارم
با تو ای مرغی که
می‌خوانی نهان از چشم
و زمان را با صدایت می گشایی!
چه تو را دردی است
کز نهان خلوت خود می زنی آوا،
و نشاط زندگی را از کف من می‌ربایی؟
در کجا هستی نهان ای مرغ!
زیر تور سبزه های تر
یا درون شاخه های شوق...؟


👤سهراب سپهری