وقتے نیستے
در فضا معلقم
مانند ستاره اے ڪه
هرگز به خانه‌اش نمے رسد
ابرها جلوے راهش را مے گیرند
ماه را نمے بیند
در انتهاے این جهان ایستاده‌ام
در ابتداے دوست داشتنت

تو آنقدر نیستے ڪه نبودنت را
بیشتر بلدم تا بودنت

انگشتانت را بر آسمان مےڪشم
راه را نشانم مےدهد
به چشم هایت فڪر مےڪنم
ڪه یادش از تمام آسمان زیباتر است
حالا فهمیدم من آن ستاره‌ام
ڪه در آسمان تو گم شدم

#مریم_گمار