فیس بوک ایران ، شبکه اجتماعی تکواژه ها

2 años

عاشقم بر همه عالم به جهان خرّم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست به غنیمت شمر ای دوست دم عیسیِ صبح تا دلِ مرده مگر زنده کنی کاین دم از اوست به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقی ست به ارادت ببرم درد که درمان هم از اوست زخم خونینم اگر بِهْ نشود بِهْ باشد خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم از اوست غم و شادی برِ عارف چه تفاوت دارد ساقیا باده بده شادیِ آن کاین غم از اوست پادشاهی و گدایی برِ ما یکسان است که بر این در همه را پشت عبادت خم از اوست «سعدیا» گر بکَند سیل فنا خانۀ دل دل قوی دار که بنیاد بقا محکم از اوست

Me gusta

Comentario

2 años

تا منزل خورشید چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد حیف است ز خورشید خبر داشته باشد یک دم نشود آینه از روی تو غافل ترسم که به حُسن تو نظر داشته باشد آفاق جهان در نظرش وادی طور است رندی که دل از غیر تو برداشته باشد من بندۀ آن دل که در این قحط محبت نالد به طریقی که اثر داشته باشد بر پردۀ نی نالۀ عشّاق نوشته است آن ناله بلند است که پر داشته باشد دامان دلی گیر که چون لاله به هر دور جامی به کف از خون جگر داشته باشد تا منزل خورشید فقط یک مژه راه است گر شبنم ما شوق سفر داشته باشد بگذار به یکتایی خود شهره بماند حیف است ز یوسف که پسر داشته باشد جز خون جگر روزیِ روز و شب او نیست این عاقبتِ آن که هنر داشته باشد

Me gusta

Comentario

2 años

در حریم اهل دل گر به چشم دل جانا، جلوه های ما بینی در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی راز آسمان ها را، در نگاه ما خوانی نور صبح گاهی را، بر جبین ما بینی در مصاف مسکینان، چرخ را زبون یابی با شکوه درویشان، شاه را گدا بینی گر طلب کنی از جان، عشق و دردمندی را عشق را هنر یابی، درد را دوا بینی چون صبا ز خار و گل، ترک آشنایی کن تا به هر چه روی آری، روی آشنا بینی نی ز نغمه وا مانَد، چون ز لب جدا مانَد وای اگر دل خود را، از خدا جدا بینی تار و پود هستی را سوختیم و خرسندیم رند عافیت سوزی، همچو ما کجا بینی؟ تابد از دلم شب ها، پرتوی چو کوکب ها صبح روشنم خوانی، گر شبی مرا بینی ترک خودپرستی کن، عاشقی و مستی کن تا ز دام غم خود را، چون «رهی» رها بینی

Me gusta