ﺁﺩﻣﻴﺰﺍﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻕ ﻛﻨﺪ
ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫی ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻱ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﻫﻖ ﻫﻖ ﻛﻨﺪ

ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻠﻮﺕ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ بیﻛﺲ ﺑﻮﺩﻧﺶ
هی ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻟﻖ ﻛﻨﺪ

ﻣﻦ ﺷﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻛﻪ ﺣﻴﻒ
ﺩﺭ ﭘﻲ ﺍﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻜﺮﺭ ﻣﻐﺮﺏ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻛﻨﺪ

ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺖ ﺩﻟﺒﺮﻱ ﻛﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ
ﺟﺮﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﻣﻨﻄﻖ ﻛﻨﺪ

ﺣﺪ ﺑﻲ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻦ ﺑﺮﻭ
ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﻛﻨﺪ

ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻨﺞ ﺩﻧﺠﻲ ﺭﺍ ﺷﺒﻲ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢ
ﺁﺩﻣﻴﺰﺍﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻕ ‍ﻛﻨد

اقبالی

سلامممممم آبنبات مایی

سلام ملت خوبید ایا؟

اینم زمین من خخخ

یه باگ کلش اف کلن خخخ سربازا رو هوان

.

"فرهادم " و یک عمر نمک خورده به زخمم

"شیرینی " لبخند تو افسانه ی عشق است

بیچاره پاییز

به پای نیامدنِ معشوقه ها اشک برگ می ریزد

ای دلت تندیسِ الماسِ غزل !

خاطرت باغِ گل یاسِ غزل

میرسی و میفشانی بر دلم

دامنی از عطر احساسِ غزل

چه دلبری میکنی پاییز!
تو را حضرت پاییز نامیده اند.
تو را پادشاه فصل ها می شناسند
از اولین فرزندت می گویند
تا ته تغاریت که آذردخت است...
گاهی حسودیت را می کنم دلبر فصل ها!
آخر می دانی!؟
سرد و دل گیری !
اما دل می بری...
دلبر فصل ها

سلام برهمگی . عصرتون بخیر