هر آنکس که در جهان، «بزرگ» بوده است فراموش نخواهد شد. اما هرکس به شیوهی خویش و هرکس به قدر عظمت «محبوب» خویش بزرگ بوده است. زیرا آنکس که «خویشتن» را دوست داشت به واسطهی خویشتن بزرگ شد، و آنکس که دیگران را دوست داشت به برکت «ایثار» خویش بزرگی یافت.
برای امید، جوانی لازم است؛ برای یادآوری نیز. برای خواست تکرار، اما دلیری لازم است. آنکه صرفا امید میورزد بزدل است؛ آنکه صرفا خواهان یادآوری است، عیاشی بیش نیست. اما آنکه قصد تکرار دارد دلیر است، و هرآنقدر با قوت بیشتر قادر به تحققش باشد در انسانیت ژرفتر است.
علیرضا عباسی
حذف نظر
آیا مطمئن هستید که می خواهید این نظر را حذف کنید؟