کاش دنیا دست زن‌ها بود، زنها که زاییده اند؛
یعنی خلق کرده اند و قدر مخلوق خودشان را می‌دانند…
قدر تحمل و حوصله یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را…
شاید مردها چون هیچ‌وقت خالق نبوده‌اند،
آن‌قدر خود را به آب و آتش می‌زنند تا چیزی بیافرینند.
اگر دنیا دست زن‌ها بود جنگ کجا بود؟

روزتون عالی

در برف، سپیدی پیداست . آیا تن به آن می دهی ؟ بسیاری با نمای سپید نزدیک می شوند که در ژرفنای خود نیستی بهمراه دارند

ایـــن روزها ســـردم مثل دی… مثل بهمن… مثل اسفند… مثل زمـــستان
احــساسم یـــخ زده… آرزوهایم قــندیل بسته…
امیــدم زیر بهمن ســرد احساسم دفن شده…
نـــه به آمـــدنی دلخوشم و نـــه از رفـــتن کسی غمگین…
ایـــن روزها پـــر از “ســکوتم”

ای که در فصل خزان بینی مرا با پشت خم، این زمستان را مبین، ما هم بهاری داشتیم، این نیز بگذرد

امیدوارم جادوی برف قلب شما را با عشق، شادی و خوشبختی پر کند

عمر برف است و آفتاب تموز
اندکی ماند و خواجه غره هنوز …

زمستان است
زمین برفی و فصل زمستان
هوای ابری و درگیر باران
نمای مردۀ بی روح و بی جان
درختان، شاخه های لخت و عریان
شبیه دسته ای روح پریشان –
سفید ِ قله های ِ کوهساران
فضای خلوت ِ کوچه – خیابان
عبوری با قدمهای شتابان
نگاه از منظری در مه گرفته
سلام دستها در جیب پنهان
زمستان است زمستان است زمستان
هوا سرد است سرها در گریبان