رفیق… چه خوب است میان این همه جماعتِ بی معرفت و بی انصاف تو هستی… چه خوب است که چه زمان خوشی ام و چه زمانی هایی که غصه دلم را میگیرد کنارم میمانی… چه خوب است که مرا درک میکنی و همیشه هوای مرا داری… رفیق… همه رفتند تو نرو… اجازه نده کلکسیون از دست دادن هایم با از دست دادن تو تکمیل شود… رفیق… بمان برایم تا زمانی ک جفتمان موهای سرمان سفید شود و روزگاری بنشینیم و از خاطرات جوانی مان تعریف کنیم…. دوستت دارم رفیق همیشگی من
آدم هایِ بی معرفتی هستیم ! زود برایِ هم تکراری می شویم زود از هم خسته می شویم . انگار عاشق شدن را یادمان نداده اند پایِ حرف ماندن را ، وفاداری را ؛ یادمان نداده اند . اولش برای به دست آوردنِ هم ، به هر دری می زنیم به هم که رسیدیم ؛ مقایسه می کنیم ، دنبالِ عیب هایِ هم می گردیم ، و راحت از هم سیر می شویم . انصافا که آدم هایِ بی اراده و سر درگمی هستیم ، به حرف و قول هایمان هیچ اعتباری نیست . ما یک مشت بازنده ایم که انتقامِ نداشته هایمان را ؛ از رابطه ها و آدم هایِ بی گناه می گیریم .