گفته بودے سخن از مرگ مگو دیوانه
تو بیا تا نشوم عاشق آن پروانه
شمع جان سوختم و هر نظر از دل رفتم
مستم از عشق تو و راهے آن میخانه
دل خرابات تو شد ، تو چه شدے با قلبم
واے از آن روز ڪه دل گشته ز تو ویرانه
بلبل باغ منے اے همه ے هستے من
من گلِ گلشن و تو والے آن گلخانه
ساقے امروز ڪجایے ڪه دلم مِے خواهد
تو بزن جام به نام و من و دل مستانه
لیلے من چه شد و قصه ے عشقش چه شده
منِ مجنون چه ڪنم ، عاشقم و افسانه
سبزے برگ درختم چو به پاییز افتد
زرد گردد ، تو ولے سبز چون آن ریحانه
نیست ما را نگهے جز نگه عاشق یار
خانه ام قلب تو و مَامنم آن ڪاشانه
آه نیما تو بگو قصه ے مرگ و غم را
چون ندارد خبر از آن دل تو ، بیگانه
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری