مےشود اےهمہﺩنیایِﺩلم
بہ سڪوتِﺩلِ من گوﺵڪنے

یا ڪہ هےساز جدایےنزنے
بروی ,قصہ فراموﺵڪنے

ذرهﺍﻯ آتشِ سوزانِ مرا
باڪمےحوصلہ خاموﺵڪنے

یاڪہﺍز رفتنت ﺍینبارمرا
باڪفن یڪھو هم آغوﺵڪنی

نه غـــزل نوشته بودم
نه تـــرانه ای سـرودم

که به حرمـت سکوتم
تو به دیــــدنم بـیائی

نه سراغ مــن گرفتـی
نه سخن به‌نامه گفتی

به همان بهانه ای که
توبه دیدنم بیایی

دلم زندان عشق توست
و زندانی درو جانم؛
چو زندانی شدم،
دیگر چه میخواهی؟!
مرنجانم...

❣️‌کرده ای دیوانه ام
❣️ دیوانگی کن با دلم

❣️یک جنون تازه
❣️از سودای تو شد حاصلم

❣️جرعه جانی دارم
❣️و قلبی که باتومی تپد

❣️یک به یک تقدیم تو
❣️این تحفه ی ناقابلم
‌

.
جــز نام تــــو یک نام نمی دانـــد دل

بی تـــــو غزل عشـــق نمی خواند دل


چون دور شوی دل از کفم خواهد رفت

یــک لحظه بــــدون تـــو نمی ماند دل

تو مے گویے بلاے جان عاشق،
شب هجران و غم هاے فراق است؟

ولی چشمان بے تاب تو گوید:

بلای جان عاشق اشتیاق است...!

گفتم اے یار مڪُن..
با دلِ عاشق بازی
گفت حق است ڪه؛
با آتشِ ما دَمسازی
گفتم این عدل نباشد؛
ڪه دلم ریش شود
گفت این سادگیِ توست..
ڪه دل مے بازے.

نفسم...

گوشہ چشمان تو
دنیاے منست

یک نگاه تو نفس...
تارک دینم بڪند

نفسم....
ےخ زده ام
لرز مرا مے بینے؟

بغلم ڪن...
بغلت داغ ترینم بڪند... ‎‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎

خوشبخت کسی نیست که مشکلی ندارد،
بلکه کسی است که با مشکلاتش، مشکلی ندارد...

انسان مغرور
همانند شخصـــے است که
بر قله کوهـــے ایستاده و
همگان را کوچک می پندارد
و
غافل از اینکه
مردم از پایین قله
او را کوچک می بینند.