جمعه ها
تمام دردهایش را
با صبح آغاز میکند ..
با سکوتش
جان آدم را, به لبش میرساند
به غروب که میرسد
پر می‌شود از بغض …
پشت پنجره ي خیال که باشی
با او می گریي ….
پسندیدن
نظر
اشتراک
جمعه ها
تمام دردهایش را
با صبح آغاز میکند ..
با سکوتش
جان آدم را, به لبش میرساند
به غروب که میرسد
پر می‌شود از بغض …
پشت پنجره ي خیال که باشی
با او می گریي ….
