...

...

...

.

چه غریب ماندی ای دل ! نه غمی،نه غمگساری

نه به انتظار یاری،نه ز یار انتظاری

غم اگر به کوه گویم،بگریزد و بریزد

که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری

‌‌‌‌‌‌‌‌

هرڪجا دانه و دام
است ڪَرفتارش منم.



همه درخواب خوشند
خسته وبیدار منم.



جون به بازار نبود
مشترے غصه و غم.



هرڪجا غصه فروش
است خریدار منم

طومارِ خوش عمر مرا یکسره پیچید
وقتی که پرستوی دلم پر زد و کوچید

خورشید میان افقِ سرخ فرو رفت
خونِ دل من بود که بر واقعه پاشید

جز پاسخ بی مهری و رد هیچ ندیدست
موجی که سرِ صخره سرش را زد و کوبید

ای شوکت و ای مسند و آوازه ی مصری
صد بار دل از چاه حسدهای تو لرزید

از خنده ی اجباری من در پس هر غم
خندید به من آینه وقتی که مرا دید

تأویل تو سودی ندهد ، قحطی مهرست
صد نیل اگر یکسره پس رفته و خشکید

در پیش من از شرم ، رخش سرخ و سرش زیر
شد لاله ی وارونه ی من پیچک هر بید

مــرد وقــتــے #عــاشــق زنــے مــیــ‌شــود
در دل خــود پــنــهانــش مــیــ‌ڪــنــد
مــبــادا ڪــه دیــگــران او را بــدزدنــد،

اما زن وقــتــے #عــاشــق شــد آن را جــار مــیــ‌زنــد تــا ڪــســے بــراے نــزدیــڪ شــدن بــه آن مــرد تــلــاش نــڪــنــد ...

مــرد بــه خــاطــر یــڪ عــقــیــده هرڪــســے را قــربــانــے مــیــ‌ڪــنــد و زن بــه خــاطــر یــڪ نــفــر هر عــقــیــده‌اے را ...

مــرد عــقــل اســت و زن قــلــب ...
به همــیــن خــاطــر در هر رابــطــه‌اے زن بــیــشــتــر از مــرد اذیــت مــیــ‌شــود ...

محال ترین آرزوی منی
بگذاردررویای داشتنت
سربه سجود
زمین رابه آسمان بدوزم
بگذار کافر گونه
دراین دوردستِ تقدیر
عطش ناک و ناکام
باگونه هایی خالی از
ردِّبوسه هایت
بی صدابمیرم...

مَمنوعه ڪه باشی طلبِ عِشق روا نیست

در مڪتبِ ما منطقِ بی چون و چِرا نیست

ما قاریِ آیاتِ پُر از وسوسۂ عشق نبودیم؟

آیا به رهِ عِشق و جُنون لطفِ خُدا نیست؟