دیگران را ببخشید.
بیعقلی، حسادت، خیانت،
تهمت و بی ادبی، نشانهی عدم بلوغ روحی انسانهاست.
انسانهای نارس این موارد
را زیاد دارند.
شما انسانی رسیده باشید،
با سبکبالی، بدون آنکه قضاوت
یا سرزنش کنید از کنارشان بگذرید.
بعضے ها هم هستند ڪه ادعا مے ڪنند دوستمان دارند
اما ...
خیلی با احتیاط از عشق مے گویند خیلے با احتیاط ابراز احساسات مے ڪنند ...
پای حرفشان ڪه مے نشینے مے گویند دلدادگے خوب است اما دلبستگے نه ،
مے گویند باید منطق داشت،
باید براے همه چیز اندازه تعیین ڪرد باید فڪر فردا بود
ڪه اگر یک روز نبودیم و ترڪشان ڪردیم خیلے دلتنگمان نشوند و روزهاے نبودنمان حال روزهایشان را خراب نڪند .
اما...
باےد به این مدل دوست داشتن ها مشڪوک بود
عشق و احتیاط با هم جور در نمے آید
من فڪر مے ڪنم
از ڪنار اینطور آدم ها باید خیلے با احتیاط
فقط رد شد ...!
یادم باشد که....
ﺯﯾﺒﺎﯾﯿﻬﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ را دﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺯﺷﺘﯿﻬﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﺷﺪ !
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ !
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ !
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ، ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻢ !
یاﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
سختی ﺭﺍ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ...
تا از دل دیوانه ی شیدا بنویسم
ازغربت و تنهایی گلها بنویسم
خواهی که ببینی غم یک کوه پراز درد
بگذار برایت غم خودرا بنویسم
ای یوسف گمگشته بمان تا که برایت
از عشق جگرسوز زلیخا بنویسم
هرگاه که از چشم تو گویم غزلی را
کافیست فقط راز و معما بنویسم
با هر نفست زنده کنی جان ودلم را
بهتر که تورا همچو مسیحا بنویسم
در موج نگاهت شده ام گم چه کنم گر
این قصه به دیباچه ی دریا بنویسم
خواهی که بدانی من و این حال خرابم
یک عاشق دیوانه ی تنها بنویسم
از عشق تو می گویم و ترسی به دلم نیست
مجنون شدنم را چو به هر جا بنویسم
چقد اخه مسخره بازی در میارن برای یه فرم دادن
سلام
کــــاش....
دلها آنقدر پاک بود
که برای گفتن دوستت دارم
نیازی به قسم خوردن نبود.
.
