دوست دارم بخندم اما نه، در گلو بغض خسته‌ای دارم
بين امواج خفته در ساحل، ناو در گل نشسته‌ای دارم
سرو بودم ولی نخواست کسی، مظهر ايستادگی باشم
حال در هر تبر که می‌بينی، شاخه تا شاخه دسته‌ای دارم
آرزوی پريدنم مرده، تخم اين غصه را ملخ خورده
آسمان گرچه بهتر از قفس است، پر و بال شکسته‌ای دارم
چشمم آرامگاه خنجرهاست، گوشم آوردگاه حنجره‌هاست
آنچه در سينه می‌تپد دل نيست، مرغ از دام جسته‌ای دارم
آه ای روزهای آهوپِی، نيزه داران نيزه شسته به مِی
آه ای دردها دوان تا کِی؟ زخم خون‌تازه‌رسته‌ای دارم
گرچه اين راه کهنه خوانده مرا، شوق ديرينه‌ای رمانده مرا
من ولی چون گَوَن زمين‌گيرم، پيرم و پایِ بسته ای دارم💜

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من توست

گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل
هرکجا نامه عشق است نشان من و توست

سایه زآتشکده ماست فروغ مه و مهر
وه از این آتش روشن که به جان من و توست

~~~✦✦✦~~~

دلی که در دو جهان جز تو هیچ یارش نیست
گرش تو یار نباشی جهان به کارش نیست

چنان ز لذت دریا پر است کشتی ما
که بیم ورطه و اندیشهٔ کنارش نیست

کسی به‌سان صدف واکند دهان نیاز
که نازنین گوهری چون تو در کنارش نیست

خیال دوست گل‌افشان اشک من دیده‌ست
هزار شکر که این دیده شرمسارش نیست

نه من ز حلقهٔ دیوانگان عشقم و بس
کدام سلسله دیدی که بی‌قرارش نیست

سوار من که ازل تا ابد گذرگه اوست
سری نماند که بر خاک رهگذارش نیست

ز تشنه‌کامی خود آب می‌خورد دل من
کویر سوخته‌جان منت بهارش نیست

عروس طبع من ای سایه هر چه دل ببرد
هنوز دلبری شعر شهریارش نیست

...

...

...

...

...

...

...