از حکيمی پرسيدند:
معني زن چيست؟ با تبّسم گفت:
لوحی از شيشه است
که شفّاف بوده و باطنش
را مي تواني ببينی
اگر با مدارا او را لمس کنی
درخشش افزون می شود
و صورت خود را در آن مى بينی
اما اگر روزي آن را شکستی
جمع کردن شکسته هايش بر تو سخت مى شود اگر احياناً جمعش کردی
که بچسباني بين شکسته هايش
فاصله می افتد و هر موقع دست
به محل شکستگی
بکشی دستت زخمی ميشود
زن اينچنين است پس آن را نشکن
📚 #غزلیات_وحشی_بافقی
✍️ نویسنده : #شمس_الدین_محمد_وحشی_بافقی
🎙 راوی : حسن همایی
در دنیای متون کهن اگر کسی علاقه‌مند به شعرهایی لطیف با مضامینی عاشقانه باشد، غزلیات وحشی بافقی از بهترین‌هاست. غزل‌هایی ناب و روان که از جگر سوخته‌ی عاشق او برخاسته و در دل خواننده می‌نشیند.
این شاعر بزرگ روزگار خود را با اندوه و سختی و تنگ‌دستی و تنهایی گذراند و در اشعار زیبا و دل‌کش او سوز و گداز این سال‌های تنهایی کاملاً مشخص است. او غزل‌سرای بزرگی بود و در غزلیات خود از عشق‌های نافرجام، زندگی سخت و مشکلات خود یاد کرده است
اینگونه زندگی کنیم:
شاد اما دلسوز
ساده اما زیبا
مصمم اما بیخیال
متواضع اما سربلند
مهربان اما جدی
سبز اما بی ریا
عاشق اما عاقل!
عشقِ من این حوالی نیست
عشق من، خانه اش، قلب من است.
عشق من با من نیست، اما
یادش همواره در کنار من است.
کجای این جهان نشسته، نمی دانم
صدایش اما،در شب و روز من است.
گاهی چو آب هستم و گاهی چو آتشم
از این دوگانگی ست
که بس درد می‌کشم
سویَم میا و روح پریشان من مخوان
اوراق کهنه‌ای ز کتابی مشوشم
حال این روزهایم تعریفی ندارد ؛
شده ام " بن بستی "
که هر کس می بینتم
دور میزند
راهش را میکشد و
میرود ...
خدایا
دراین وقت غروب و شب زیبا
به مشکلات راه حل
به دوستانم سلامتی
به دردمندان دوا
به بی کسان پناه و
وبه دلهایشان
امیدبه زندگی عطا بفرما
آمیـــن
.
سلام
