نگاهت کافیست تا دوباره در هوای آمدنت بمیرم
تو همیشه دعوتی راس ساعت دلتنگی…

به نام خدائی که هستی را با مرگ، دوستی را یک رنگ
زندگی را با رنگ، عشق را رنگارنگ، رنگین کمان را هفت رنگ
شاپرک را صد رنگ، و مرا دلتنگ تو آفرید . . .

بگذار سر به سینه ی من تا بگویمت
اندوه چیست ؟ عشق کدام است ؟ غم کجاست ؟
بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان
عمریست در هوای تو از آشیان جداست

مریض که می‌شوی
پرستار میشوم …
می‌آیم و می‌نشینم کنار تخت دلتنگی ات
موهایت را
با دستانم نوازش می‌کنم
می‌روم و قرص “ماه ” را برایت می آورم!
تب که میکنی
در حوض شب پاشویه ات میکنم
حوضی که همان قرص در آن است
و پتوی نم دار ابر را
رویت می‌کشم
دستانت را در دستم می‌گیرم
و تا خود صبح برایت دعا می‌خوانم
غصه نخور نازنین من
تا خورشید سلامی دوباره کند
خوب شده اي …