من میفهممت،
حتی اگه دیگه هیچی مثل قبل نباشه. حتی اگه تو اونی نبوده باشی
ک من فکر میکردم.
حتی اگه بخوام به کل یه آدم دیگه بشم. من میفهممت،
حتی اگه دیگه نباشه اون علاقه ای
که بینمون بود.
حتی اگه مسیرامون از هم به
کل عوض شده باشه.
حتی اگه الان تو زندگی
هرکدوممون یه آدم جدید اومده باشه.
میفهممت چون اون زمانی ک
همه چی خوب بود و من و تو
فقط همدیگرو داشتیم
همه ی حسم و گذاشتم برات،
من یاد گرفتمت...
مبینا سادات
💞💞💞💞
عشق یک حادثه ؛ یک زلزله؛ یک طوفان است
گرچه رودیست روان، عاقبتش طغیان است
مثلِ راهے است پر از دغدغه و ترس ولی
عشق سرسبز تر از گردنه ے حیران است
مولوے وار به رقص آمده ذراتِ تنم
عشق در ڪالبدم درصددِ عصیان است
مثلِ لب هاے ترک خورده ے دشتے هستم
ڪه در آغوشِ عطش ، منتظرِ باران است
تو ببار اے همه آوار بلا بر سرِ دل
همچو بم خشت به خشت تنِ من ویران است
مثل فواره ے بیدے ڪه ز پا افتاده است
مست و مجنون شدنم مرحله ے پایان است
تو عزیزے و زلیخاترے از هر چه ڪه هست
عشق مے ارزد اگر عاقبتش زندان است ...
ما را کبوترانه وفادار کرده است
آزاد کرده است و گرفتار کرده است
بامت بلند باد که دلتنگی ات مرا
از هر چه هست غیر تو بیزار کرده است
خوشبخت آن دلی که گناه نکرده را
در پیشگاه لطف تو اقرار کرده است
تنها گناه ما طمع بخشش تو بود
ما را کرامت تو گنه کار کرده است
چون سرو سرفرازم و نزد تو سر به زیر
قربان آن گلی که مرا خوار کرده است....
هر رهگذری محرم اسرار نگردد
صحرای نمڪزار چمن زار نگردد
هرجا كه رسيدی رفاقت مڪن ای دوست
هر بی سرو پا يار نگردد...!!
• [ صائب تبريزی ]
آمدی بغض مرا قسمت باران بکنی
بارش ابر مرا سهم بیابان بکنی
آمدی تنگ تر از پیش دلم تنگ شود
خانه ی دنج مرا کُنج خیابان بکنی
آمدی تلخ ترین قصّه شود قصّه ی من
غصه را در دل این غم زده مهمان بکنی
آمدی آمدنت لذّت دیدار نداشت
نیتّت زلزله ای بود پریشان بکنی
اینکه با آمدنت کفر من ایمان بشود
اینکه شمشیر بگیری و مسلمان بکنی
اینکه ساز دل ناکوک ببینی بروی
زخمه را از نفس عاطفه پنهان بکنی
بی خداحافظی آماده ی رفتن بشوی
کاخ این سلسله را دولت ویران بکنی
شاعری درد بدی بود چه می فهمیدی
آمدی شعر شدی یکسره عصیان بکنی
سخن عشق من افتاده به هر انجمنی
درد این قصه نشسته به دل یاسمنی
برکه را گرچه گرفته همه جا مهر سکوت
به همه چه تو فقط جان من و عشق منی
چه شود گرمی دستان تورا نوش کنم
بعد از آن من بروم تا که کنم کوه کنی
چه شود باز بغل باشد و من باشم و تو
تا ببافی به تنم از تن خود پیرهنی
من همان بلبل شوریده ی نالان توام
تو ولی یک رز زیبا به سرای چمنی
من فقط حرف تورا در همه عالم زده ام
هیچ جایی نزدم جز تو و حسنت سخنی
ســــڪوت
سڪوت حرفیست براے؛
دیدن و ندیدن..!
خواستن و نخواستن..!
بودن و نبودن..!
بہ حرمت خدایــے ڪہ با تمام گناهانم سڪوت ڪرد..!
در مقابل تمام بدےهایے ڪه دیدم مُهر سڪوت بر لبم ،گذاشتم..!
گِلہ نڪردم تا دلے، نشڪند...
حرفے نزدم تا ناشڪرے،نڪرده باشم..!
سڪوت
آسانترین ڪلمہ براے سختترین جملہهاست..!
گفتنےترےن واژه براے ناگفتنےترین جملہها..!
"ســـڪوت..
جا میخورَد از تردی ساق تو پرنده!
ایمان منی، سست و ظریف و شكننده!
هم، چون كف امواج «خزر» چشمگریزی
هم، مثل شكوه سبلان خیرهكننده!
میخواست مرا مرگ دهد آن كه نهادهست
بر خوان لبان تو، مربای كشنده!
چون رشتهی ابریشم قالیچهی شرقی ست
بر پوست شفاف تو رگهای خزنده!
غیر از تو كه یك شاخهی گل بِین دو سیبی
چشم چه كسی دیده گل میوه دهنده!؟
لبهای تو اندوختهی آب حیات است
اسراف نكن این همه در مصرف خنده!
ای قصهی موعود هزار و یكمین شب
مشتاق تو هستند هزاران شنونده
افسوس كه چون اشك، توان گذرم نیست
از گونهی سرخ تو، پل گریه و خنده!
عشق تو قماریست كه بازنده ندارد
ای دست تو پیوسته پر از برگ برنده!
مادربزرگم میگفت:
غماتون رو نشمرید هی روش می یاد!
مادربزرگم سیاه نمیپوشید،
میگفت فلک رو گول بزنیم
دیگه بلا نفرسته
میدونم کارمون از فریب دادن
تقدیر غریبمون گذشته،
اما خدا رو چه دیدین شاید مادربزرگا
یه چیزی میدونستن که ما نمیدونیم 🙏🏻
هيچوقت از روى لبخند،
حالِ كسى را تشخيص ندهيد!
يك لبخندِ ساده،
در عينِ حال ميتواند
دردآور ترين حرف هارا در خودش جا بدهد!
شما نمى دانيد
بعضى از ما آدم ها چه مى كشيم
تا تمامِ بغض هايمان را
در همان لبخند خلاصه كنيم،
گاهى لبخند ها
نشانه ى شادى نيستند
بلكه حكمِ اشك هايى را دارند
كه بى صدا مى ريزند...
سروش_كلهر