تا رنج تحمل نکنی، گنج نبینی
تا شب نرود، صبح پدیدار نباشد

ما غرقهٔ آبیم چنین تشنه عجیبست
در خانهٔ خویشیم و غریبیم غریبست

در عین وصالیم و گرفتار فراقیم
ما دور ز یاریم ولی یار قریبست

درماندهٔ دردیم ولی خرم و شادیم
ما را چه غم از درد چو محبوب طبیبست

بین ما فاصله افتاده ،نرو، دورنشو
می کشم ناز ولی اینهمه مغرورنشو

قهرکافیست نزن زخم ِزبانی تازه
بیشتر از نمک ِزندگیم ؛ شور نشو

گرمی عشق به اندازه ی خورشید بیار
کرم شبتاب شدی، مدعی نور نشو ...

کاش آغوش تو گلدان بلورم باشد...
شاخه ی گل شده ام تیغه ی ساتور نشو

غار تنهایی خود را وسط شهر نساز
بین این بیخبران وصله ی ناجور نشو

قایق عاطفه گاهی هدفش صیادیست
ماهی حوض دلم، وسوسه ی تور نشو

گرگ پیراهن مادر به تن خود کرده
قفل درباز نکن حبه ےِ انگور نشو

بر چـوبهِ دار ، بی گنـاهی سخت است

در شهرِ غریب ، بی پناهی سخت است

دریادل و پاک و بی ریا باش رفیق !

در مسلکِ عشق ، روسیاهی سخت است

🍃🥀🍃بامن بمان

چه خوش‌ست دست یاری
که بدست یار باشد
چه خوش‌ست چشم مستی که
در انتظار باشد
همه فرصتم در این شد که
ز بیقراری خود
طلبم دل عزیزی که در او قرار باشد...

در من چیزی کم بود
و در این زندگانی هم چیزی کج بود
میان ما و زندگانی یک چیزی گنگ بود
ما دیر آمدیم یا زود
هرچه بود به موقع نیامدیم

👤محمود دولت آبادی

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ!!
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﺷﺘﺎﺏ ﻧﮑﻦ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﯽ،
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ،
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ
ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ!!
ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﺻﻼ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ!!
ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻧﺪﻭﻫﺖ ﻧﯿﺰ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!!
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ،
ﺑﻌﺪﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﯼ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯽ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ

آمدم در نگهت جان بسپارم ،که نشد
بر لبت حادثه بوسه بکارم ، که نشد

آمدم خیره به چشمان سیاهت شوم و
رمز آرامش خود را بشمارم که نشد

چکنم طایفه من همه شاعر بودند
تا شود شعر همه ایل و تبارم،که نشد

آمدم تا که مگر فاصله ها خط بزنم
بسکه از فاصله هایم گله دارم ،که نشد

آمدم تا که مگر عشق به سامان برسد
زیر جمع من و تو، ما بگذارم، که نشد

چه کنم شاعر و تنهایی و غم، مانوسند
آمدم اشک بر این شعله ببارم ،که نشد

آمـدم تا کـه مگر عشق به خلوت ببرم
منکه درخلوت خودجزتو ندارم،که نشد

آمـدم غنچه ی لب های تو را شعر کنم
یک دل خسته به دستت بسپارم ،که نشد

💕با مڹ بیا زیباے مڹ

تا عشق مهمانت ڪنم💕

💕دردے اگر دارے

بگو با بوسہ💕

💕درمانت ڪنم

سرمست غرور چشم
نابت شده‌ام

راهی افق‌های
سرابت شده‌ام

تا تشنه به آغوش
بهشتت برسم،

سیراب دو بیتی
شرابت شده‌ام