Giống
Bình luận
Đăng lại
Phát hiện bài viết
Giống
Bình luận
Đăng lại
خَبَزدو همان قدر دارد که هست
وگر در میان شقایق نشست
نه منعم به مال از کسی بهتر است
خر ار جل اطلس بپوشد خر است
بدین شیوه مرد سخنگوی چست
به آب سخن کینه از دل بشست
دل آزرده را سخت باشد سخُن
چو خصمت بیفتاد سستی مکن
چو دستت رسد مغز دشمن بر آر
که فرصت فرو شوید از دل غبار
چنان ماند قاضی به جورش اسیر
که گفت اِنَّ هذا لِیَوم عَسیر
وگر در میان شقایق نشست
نه منعم به مال از کسی بهتر است
خر ار جل اطلس بپوشد خر است
بدین شیوه مرد سخنگوی چست
به آب سخن کینه از دل بشست
دل آزرده را سخت باشد سخُن
چو خصمت بیفتاد سستی مکن
چو دستت رسد مغز دشمن بر آر
که فرصت فرو شوید از دل غبار
چنان ماند قاضی به جورش اسیر
که گفت اِنَّ هذا لِیَوم عَسیر
Giống
Bình luận
Đăng lại
آیاقاصدک آرزوهایم
خبرت دادند
که بارفتنت
قلبم به دارمکافات آویزشد
و پنجه نرم میکنم
بادلتنگی هایت
چه آوردی به سرلبخندم
که به جای شکر
خون میریزد ازآن
خبرت دادند
که بارفتنت
قلبم به دارمکافات آویزشد
و پنجه نرم میکنم
بادلتنگی هایت
چه آوردی به سرلبخندم
که به جای شکر
خون میریزد ازآن
Giống
Bình luận
Đăng lại
بردیوار عمر نوشتم
قدم هایت را
آهسته بردار
هنوز قطار خوشبختی ام را میبینم
از دشت های دور
پشت کوه های حسرت
واز لابلای
جنگلهای سر به فلک کشیده،
دست تکان می دهد
عقربه های زندگی ام
خواب به چشم ندارن...
قدم هایت را
آهسته بردار
هنوز قطار خوشبختی ام را میبینم
از دشت های دور
پشت کوه های حسرت
واز لابلای
جنگلهای سر به فلک کشیده،
دست تکان می دهد
عقربه های زندگی ام
خواب به چشم ندارن...
Giống
Bình luận
Đăng lại
می نویسم شعــــــر های تازه تر از عشق تو
تا که با بـــرق دوچشمان تو تیمارت شوم
عهــــــد بستم بادلم تا که به دستـــت آورم
گر توترکم کرده باشی سخت بیمارت شوم
تا که با بـــرق دوچشمان تو تیمارت شوم
عهــــــد بستم بادلم تا که به دستـــت آورم
گر توترکم کرده باشی سخت بیمارت شوم
Giống
Bình luận
Đăng lại
بوسه زنم در کوی تو خاک در درگاه تو
لختی بیا ای مه جبین تا سر برم در راه تو
چون بی وفایی میکنی، محنت دو
چندان میبرم
ای لاله ام،آلاله ام افتاده ام درچاه تو
لختی بیا ای مه جبین تا سر برم در راه تو
چون بی وفایی میکنی، محنت دو
چندان میبرم
ای لاله ام،آلاله ام افتاده ام درچاه تو
Giống
Bình luận
Đăng lại
یکی قطره باران ز ابری چکید
خجل شد چو پهنای دریا بدید
که جایی که دریاست من کیستم؟
گر او هست حقا که من نیستم
چو خود را به چشم حقارت بدید
صدف در کنارش به جان پرورید
سپهرش به جایی رسانید کار
که شد نامور لؤلؤ شاهوار
بلندی از آن یافت کاو پست شد
در نیستی کوفت تا هست شد
تواضع کند هوشمند گزین
نهد شاخ پر میوه سر بر زمین
خجل شد چو پهنای دریا بدید
که جایی که دریاست من کیستم؟
گر او هست حقا که من نیستم
چو خود را به چشم حقارت بدید
صدف در کنارش به جان پرورید
سپهرش به جایی رسانید کار
که شد نامور لؤلؤ شاهوار
بلندی از آن یافت کاو پست شد
در نیستی کوفت تا هست شد
تواضع کند هوشمند گزین
نهد شاخ پر میوه سر بر زمین
Giống
Bình luận
Đăng lại
به چشمِ خویش می بینم، چروکِ تیرهِ رخسار
سخن پژمرده می گویم، زِ سستیِ سَر و گفتار
ولی پنهان زِ چشمانم غروبِ سردِ پاییز است
همان گونه که پنهان اَم زِخود درسایه پندار
سخن پژمرده می گویم، زِ سستیِ سَر و گفتار
ولی پنهان زِ چشمانم غروبِ سردِ پاییز است
همان گونه که پنهان اَم زِخود درسایه پندار
Giống
Bình luận
Đăng lại
ز خاک آفریدت خداوند پاک
پس ای بنده افتادگی کن چو خاک
حریص و جهان سوز و سرکش مباش
ز خاک آفریدندت آتش مباش
چو گردن کشید آتش هولناک
به بیچارگی تن بینداخت خاک
چو آن سرفرازی نمود، این کمی
از آن دیو کردند، از این آدمی
پس ای بنده افتادگی کن چو خاک
حریص و جهان سوز و سرکش مباش
ز خاک آفریدندت آتش مباش
چو گردن کشید آتش هولناک
به بیچارگی تن بینداخت خاک
چو آن سرفرازی نمود، این کمی
از آن دیو کردند، از این آدمی
Giống
Bình luận
Đăng lại
Showing 552 out of 1898