ای کاش بجز رنگ خدا رنگ نباشد،
در ملک خدا فقر و بلا ، جنگ نباشد
ای کاش که در سینۀ کس غصّه نبینند
با این همه نعمت ، دل کس تنگ نباشد
ای کاش وفا جای جفا شیوۀ ما بود
اندیشۀ کج ، حقه و نیرنگ نباشد
ای کاش دلی در قفس نفس نبینی
تا سینه چو آیینۀ پر زنگ نباشد
ای کاش اگر دست نیازی به تو رو کرد
از لطف بگیری ، دلت از سنگ نباشد

وقتی از چیزی ناراحتید حرف بزنید!
با کنایه حرف نزنید، پوزخند نزنید، سرتونو از آدم برنگردونید، دوست داشتید داد و فریادم بکنید
ولی سکوت نکنید!

در قیامت ، عابدی را دوزخش انداختند
هر چه فریادش، جوابش را نمی پرداختند
داد میزد خوانده ام هفتاد سال، هرشب نماز
پس چه شد اینک ثواب آن همه رازونیاز
یک ندا آمد چرا تهمت زدی همسایه ات
تا شود اینگونه حالت، این جهنم خانه ات
گفت من در طول عمرم گر زدم یک تهمتی.
ظلم باشد زان بسوزم، ای خدا کن رحمتی
آن ندا گفتا همانکس که زدی تهمت براو
طفلکی هفتاد سال، جمع کرده بودش آبرو

رسم دنیا درهمین است آنکه آمد رفتنی ست
بعدِ رفتن نام نیکت بر زبانها ماندنی ست
تا توانی خلق را ازخود مرنجان با سخن
آنکه بالاتر نشیند ، آخرش افتادنی ست
عمرو جانت گرچه عمر نوح هم باشد ولی
شیشه ی عمرگرانم عاقبت بشکستنی ست
ثروتت بند است برشب شهرتت با یک تبی
عاقبت ثروت به دست وارثان بسپردنی ست
دل مبند بر مال دنیا ، مالِ دنیا بی وفاست
خرقه ی زرهم بپوشی سیم و زرنابردنی ست

دوست داشتن که عیب نیست …
دوست داشتن دل آدم را روشن می کند.
اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می کند …
اگر از حالا دلت به محبت انس گرفت،
بزرگ هم که شدی آماده دوست داشتن چیزهای خوب و زیبای دنیا هستی …
دل آدم عین یک باغچه پر از غنچه است، اگر با محبت غنچه‌ها را آب دادی باز می‌شوند، اگر نفرت ورزیدی غنچه ها پلاسیده می شوند …!

بخشش صفت پسندیده ایه،
اما اگر بخشیدن وظیفه ی
روزانه شما شد و حقتون پایمال شد،
این بخشش نیست حماقته.

تو به من احترام میزاری ، منم به تو احترام میزارم ، چون میخوام یکی مثل تو باشم..
تو به من توهین میکنی ، من به تو توهین نمیکنم ، چون نمی‌خوام یکی مثل تو باشم.
در اصل نقطه پرگار من هستم
پس به خاطر تو،
خودمو زیر سوال نمیبرم