فیس بوک ایران ، شبکه اجتماعی تکواژه ها

4 年

افسانه شده ...ورد زبان ها شده بی تو
این نامه که با خون دل امضا شده بی تو

ربطی به سجل و گذر عمر ندارد
پشت من و این خانه اگر تا شده بی تو

احساس غریبی به فراگیری ِ دنیا
در بقچه ی تنهایی من جا شده بی تو

حوضی که نشد پر شود از ماهی قرمز
با اشک من اندازه ی دریا شده بی تو

شاکی شده خورشید هم از دست نبودت
روز است ولی روز مبادا شده بی تو

شب ها به چه جان کندنی از نیمه گذشتند
تقویم ، سراسر شب یلدا شده بی تو

این مسأله مبهم شده و حل شدنی نیست
دل بوده زمانی و معما شده بی تو . . .

お気に入り

4 年

.
بیا قراری بگذاریم
هیچ شاهد و تبصره ای نباشد
یک قرار دادِ دیکتاتوری ،
که قانونهایش را فقط من مشخص میکنم.
که از تمامی که داری
چشمهایت برای من باشد
صاحبِ اول و آخرش من باشم
مالکیتَش سهمِ من باشد
در نگاهت ، حقِ آب و گِل داشته باشم؛
که اگر هر چیزی بینمان اتفاق افتاد
از تلخی و خاکستریِ روزهایِ ابری و شبهایِ طوفانی...!
زیرِ قول ات نزنی؛
که اگر با تو قهری باشد ؛
دوری و فاصله و دلتنگی ،
اگر دگر روزی سهمِ دلِ بیمار و روحِ بی طاقتمان شد
اگر رسیدیم به جایی که دلخوریِ مان از هم،
بیشتر از محبتِ بینمان بود.
اگر عرش و فرش هم یکی شوند
بیایم... !بنشینم ....!
و از تو؛
«فقط چشمهایت سهمِ من است»
را داشته باشم.
که خیالم از داشتنشان امن و راحت باشد.

お気に入り

4 年

‍ مرز زیبایی اگر آن سوی دنیا برود
چشم باید به همان سو به تماشا برود

دیده از دور دو دریای مجاور باهم
چشم من می شکند پنجره را تا برود

بارها سنگ به پیشانی شوقش خورده
رود اگر خواسته از درّه به دریا برود

سرنگون گشتن فوّاره به ما ثابت کرد
آب می خواسته با واسطه بالا برود

آی مردم... به خدا آب زلال است زلال...
بگذارید خودش راهِ خودش را برود

کدخدا گفته که تا کار به دعوا نکشد
یکی از این دو نفر باید از اینجا برود

یا که یوسف به دیار پدری برگردد
یا که با پیرهنِ پاره زلیخا برود

کدخدا گفته که این دهکده، عاشقکده نیست
هرکه عاشق شده از دهکده ی ما برود

کوزه بر دوش سرِچشمه نیا... با این حرف
باید از دهکده یک دهکده رسوا برود

باز پیراهنِ گلدار به تن خواهی کرد
صبر کن از سرِ این گردنه سرما برود...!

#محمد_سلمانی

お気に入り

4 年

.ای هم نفس ام در دل من جا شده ای
دیوانه شدم بسکه تو زیبا شده ای

چشمان پر از اشک و غم ام را تو ببین
مجهول شدم چرا معما شده ای؟

دنیا که برایم شده تاریک و عبث
مبهوت شدم، ولی تو معنا شده ای

تا کی غم دوری بشود قاتل من؟
شاید به غرورت تک و تنها شده ای

من عاشق دل شکسته بودم همه عمر
آدم نشدم ، چرا تو حوا شده ای

شاید برسد دست تو بر دستانم
روزی که تو دلباخته ی ما شده ای