هم نشین گل اگر باشی معطر میشوی
سرتر از صدها گلاب قمصر میشوی
همنشین با بی خردبی اعتبارت میکند
پیش استاد سخن بی شک سخنور میشوی
از زمین بگذر مسافر خانه ای متروکه است
آسمان باشی گذرگاه کبوتر میشوی
هم صدای بلبل خوشخوان نباشی جغد شوم
پیش لامذهب بدان کم کم تو کافر میشوی
عشق را معنی به بد مستی مکن سنگ صبور
پیش لیلای زمان مجنون دیگر میشوی
قلب دیوانه به هر حال ، خطا خواهد کرد ،
رفته‌ای ؛ پشت سرت باز دعا خواهد کرد !
دوری ، از ما دو رفیق ابدی می‌سازد
پیش هم بودن ما ، جنگ به پا خواهد کرد
برگ خشکیده هر آنقدر مصمم باشد
ساقه‌اش را غم پاییز ، جدا خواهد کرد
نیستی تا که ببینی غم بی‌دلداری ،
با دل خسته‌ی این مرد چه‌ها خواهد کرد
مطمئن باش که این آه نه چندان سوزان
آنچه را با تو نکرده‌ست ، خدا خواهد کرد ...
محسن_نظری
حسی درونم داد زد: باید بغل می کردی اش
قدری جلو می آمدی شاید بغل می کردی اش
گفتم که ترسیدم ولی او داد زد این بدتر است
یا خوب پس می راندی اش، یا بد بغل می کردی اش!
گفتم: دلم...گفت: اضطراب! گفتم دلش... گفت آه نه!
فکر دلش بودی که صد در صد بغل می کردی اش
گفتم اگر بعد از بغل دیوانه می شد؟ گفت باز
وقتی که آن دیوانگی سر زد بغل می کردی اش
گفتم ولی او رفته و من ماندم و دستان من
دستم پشیمان داد زد : باید بغل می کردی اش...
نیلوفر_کبیری
برای این منِ آواره مهلتی خوب است
قبول کن شبِ تهرانِ نکبتی خوب است
قرارمان سر "فرصت" که منتظر ماندن
برای آدم آواره فرصتی خوب است
چقدر قهوه ای اش دیدم و ندانستم
که از نگاه تو این شهر لعنتی خوب است
مرا به جرعه ای از چشمهات مهمان کن
که چای سبز برای سلامتی خوب است
تو پلک می زنی و پُتک میخورد به سرم
شکنجه کُش شدن از بمب ساعتی خوب است
تو کوه نیستی اما اگر خروش کنی
عبور سیل به این پرحرارتی خوب است
🦋شب سرودن تو خستگی نمیفهمم
تراش دادن این سنگ قیمتی خوب است🦋
نازارکم__هناسکم
از برای دلم اینبار بیت هایم را معنا ڪنید
یڪی پس از دیگری واژه هایم را مداوا ڪنید
سرگشتهُ ملولـــم یا اینکه غمگین، نمیدانم...
هی بگردید درد بی درمانِ دلم را پیدا ڪنید
از لبانــــم می چکـد درد و فغــــان...
مرحمـی از لبخنــد برایــــم مهیا ڪنید
بهـانه ای ندارم برای شادی در این جهان
برای لبانـم لبخند و عشق دست وپا ڪنید.
امیر_خسرو_ابراهیمیان
🍂
کجای خاطره هایت مرا رها کردی؟
و دست های مرا با که جا به جا کردی؟
تمام راه، به همراهي ات دلم خوش بود
رفیقِ نیمه یِ راهم... چرا جفا کردی؟!
به جستجوی تو بودم تمامِ عمرم را
دریغ و درد که عمر مرا فنا کردی
چه ساده حرف های تو در گوشِ جانم رفت
چه سخت ذهن مرا با غم آشنا کردی
چگونه با تو بگویم؛ چگونه بی تو گذشت؟!
از این که با من عاشق چه زشت تا کردی
پس از عبور تو تنها سکوت ماند و سکوت
و یک صدا که نهیب میزند... خطا کردی
آذین_قانع
چقدر حال مرا خوب کرد لبخندت
درون چایی تلخم بریز از قندت
تو بهترین اثر خالق جهان منی
عجب نبود که الهام میگرفتندت
بحق که موی تو افشاندنی ترین عشق است
اگر که باد بهار است آرزومندت
ادای شیر در آورده اند بی هنران
که آهوانه نیفتاده اند در بندت
من آفریده ات شده بودم به اولین دیدار
بکُش به خنجر چشمان خویش دلبندت
منم همان که جهان را به تار موت فروخت
بپرس از همه عالم که؟ میخرد چندت؟
رضا_محمدی
مادامى که سيب با چوب باريکش به درخت متصل است؛
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند..!
باد باعث طراوتش میشود؛
آب باعث رشدش میشود؛
و آفتاب پختگی و کمال ميبخشد؛
اما ...
به محض منقطع شدن از درخت
و جدايى از "اصل"،
آب باعث گندیدگی،
باد باعث پلاسیدگی،
و آفتاب باعث پوسیدگی،
و ازبين رفتن طراوتش میشود!
مراقب وصل بودن به "اصالتمان" باشیم که انسانیتمان از بین نرود .
زمین تشنه هوا ابری دلم طوفان تنت آتش
تن تبدار من هیزم گل پیراهنت آتش
لبت شیراز کندوها دو چشمت چین آهوها
سیه ابرو عسل بانو تمام میهنت آتش
چنان با خنده در باغ دلم آتش زدی بانو
که چشمم شعله شعله می زند بر دامنت آتش
تنت موزون تر از پیچ و خم باد سحرگاهان
سرت سردار زیبایی شکوه گردنت آتش
طلوع صبح اندامت میان بستر دستم
زند آتش به جانم ای نگاه روشنت آتش
تو با امواج لغزان سپیداران اندامت
زدی حتی به جان و خانمان دشمنت آتش
گریبان تو و دستم ترنج سینه و دندان
صدای ناله ات لذت طنین شیونت آتش
هم آغوش تو در بستر شدم حجمی ز خاکستر
مرا بوسیدنت باران تو را بوسیدنت آتش
سعید_نوری
عمرم -اگر که خوب، اگر بد- گذشته‌است
یک رودخانه است که از سد گذشته‌است
دیگر به عقل کار ندارم، که مدتی‌ست
کار من از نباید و باید گذشته‌است
"هشتاد ضربه" حکمِ حقیری‌ست، محتسب!
دارم بزن که مستی‌ام از "حد" گذشته‌است
عشق تو نیتی‌ست که هرگز نکرده‌ای
عشق من از تشهد و اشهد گذشته‌است
من دلخوشم که عاقبتم خیر میشود
عمرم -اگر که خوب، اگر بد- گذشته‌است..
یاسر_قنبرلو